Rechtbank Den Haag (zp Haarlem) 24 april 2020, AWB 19/7843 en AWB 19/7844

4. Uit het arrest Chavez Vilchez volgt dat het in beginsel aan de vreemdeling is om de gegevens te verstrekken waaruit blijkt dat hij een verblijfsrecht aan artikel 20 van het VWEU ontleent. Het is vervolgens aan verweerder om op basis van die gegevens te onderzoeken of er al dan niet een zodanige afhankelijkheidsverhouding bestaat tussen de vreemdeling en zijn kind, dat bij weigering aan hem een verblijfsrecht toe te kennen, het kind gedwongen zou worden het grondgebied van de Europese Unie te verlaten.

5. Het beleid van verweerder over de uitvoering van het arrest Chavez Vilchez is neergelegd in paragraaf B10/2.2 van de Vreemdelingencirculaire 2000. Daarin staat onder meer dat verweerder zorg- en opvoedingstaken met een marginaal karakter in beginsel niet als daadwerkelijke zorgtaken ten behoeve van het minderjarige kind aanmerkt.

6. De rechtbank stelt vast dat eiser ter onderbouwing van de band met zijn dochter meer dan 70 pagina’s met foto’s heeft overgelegd, waarop zij samen zijn afgebeeld. Het is juist dat dit momentopnames zijn, maar dat betekent niet dat daaraan op voorhand alle relevantie kan worden ontzegd. Eiser is immers afgebeeld bij alledaagse zaken, zoals het verschonen van [dochter 1] als baby, kerkgang met [dochter 1] als kleuter, verjaardagen, enzovoort. De foto’s hebben daarbij betrekking op een langere periode en zijn niet slechts gemaakt ter ondersteuning van de voorliggende aanvraag. Uit de foto’s komt volgens de rechtbank het beeld naar voren dat eiser sinds lange tijd is betrokken bij de opvoeding en verzorging van zijn dochter. Dit beeld wordt verder bevestigd door de verklaringen van de familieleden van zijn partner, de huisarts en de school van [dochter 1] . Eiser is betrokken bij haar schoolactiviteiten, gaat mee naar de dokter, en naar de kerk.
Verweerder stelt terecht dat de verklaringen van de familieleden van de partner mogelijk niet geheel objectief zijn, maar in samenhang met de overige bewijsstukken kan ook daaraan niet elke betekenis worden ontzegd. Eiser heeft er terecht op gewezen dat hij zijn dochter heeft erkend en zo spoedig mogelijk, gelet op de leeftijd van zijn partner, het juridische gezag over zijn dochter geregeld heeft. Ook heeft hij aangetoond, voor zover mogelijk, financieel bij te dragen aan haar onderhoud. Ter zitting hebben eiser en zijn partner verklaard dat eiser zo veel mogelijk bij zijn dochter en partner verblijft, maar dat er op dit moment vanwege het aantal inwoners geen inschrijvingen op dit adres mogelijk zijn. Dat [dochter 1] zeer gehecht is aan eiser blijkt ook uit het feit dat [dochter 1] drietalig is: zij spreekt Nederlands met haar moeder en op school, Engels met haar vader en Frans met haar grootmoeder.
Gelet op de bewijsstukken die eiser heeft ingebracht en de verklaringen van eiser en zijn partner ter zitting, is de rechtbank van oordeel dat eiser daarmee voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat hij zorg- en opvoedingstaken verricht die het marginale karakter ontstijgen. Daaruit volgt dat in het bestreden besluit onvoldoende is gemotiveerd hoe verweerder zich, zonder nader onderzoek of betrokkenen nader te horen, op het standpunt heeft kunnen stellen dat er geen sprake is van daadwerkelijke zorg en dat de afhankelijkheid tussen eiser en zijn dochter, zodanig dat zij gedwongen zou worden het grondgebied van de Europese Unie te verlaten als aan eiser een verblijfsrecht wordt geweigerd, ontbreekt. Uit het arrest Chavez Vilchez volgt dat het op de weg van verweerder ligt om aan de hand van de door eiser verstrekte gegevens de afhankelijkheidsverhouding met zijn dochter te onderzoeken. Dit betekent dat verweerder zich bij zijn beoordeling niet kan beperken tot de vaststelling dat eiser onvoldoende objectieve bewijsstukken heeft overgelegd. Daarbij ziet de rechtbank niet in wat de waarde is van een ouderschapsplan over de zorg- en opvoedingstaken, bekrachtigd door een rechtbank, in het geval de ouders van het betrokken kind een relatie hebben en deze taken zoveel mogelijk samen verrichten.
Verweerder dient de gestelde afhankelijkheidsverhouding daarom actief en zo nodig met inschakeling van een deskundige, bijvoorbeeld de Raad voor de Kinderbescherming, te onderzoeken. Tot slot is de rechtbank van oordeel dat eiser ten onrechte niet in bezwaar is gehoord. Gelet op het voorgaande kan immers niet worden gesteld dat er op voorhand redelijkerwijs geen twijfel over bestaat dat de bezwaren van eiser niet tot een ander besluit kunnen leiden.

7. Het beroep is gegrond en het bestreden besluit moet worden vernietigd wegens strijd met de artikelen 3:2, 7:2 en 7:12 van de Algemene wet bestuursrecht. De rechtbank ziet geen aanleiding zelf in de zaak te voorzien omdat verweerder eiser alsnog moet horen, waarbij tevens de in beroep overgelegde stukken moeten worden betrokken. Verweerder moet een nieuw besluit nemen met inachtneming van deze uitspraak.

8. Nu het beroep gegrond is, dient verweerder het betaalde griffierecht te vergoeden.

9. De rechtbank veroordeelt verweerder ook in de door eiser gemaakte proceskosten voor het beroep. De rechtbank stelt deze op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb) voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.050,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde van € 525,- per punt en een wegingsfactor 1).

Het verzoek om een voorlopige voorziening

10. De gevraagde voorziening strekt ertoe de uitzetting te verbieden totdat is beslist op het beroep. Ook is verzocht om eiser in staat te stellen arbeid te laten verrichten door het plaatsen van een sticker in zijn paspoort.

11. De voorzieningenrechter overweegt dat de rechtbank eisers beroep gegrond verklaart en het bestreden besluit vernietigt. Verweerder moet opnieuw besluiten op het bezwaar. Daarmee herleeft de opschortende werking van het instellen van bezwaar. Over het recht van eiser om te mogen werken in deze situatie is eerder geoordeeld door de voorzieningenrechter van deze rechtbank bij uitspraak van 10 mei 2019, zaaknummer AWB 19/3319. Uit die uitspraak blijkt dat gedurende de bezwaarprocedure op grond van het geldende beleid de verblijfsaantekening ‘arbeid is toegestaan’ moet worden verleend. Daarom moet naar het oordeel van de voorzieningenrechter eisers verzoek worden toegewezen in die zin dat verweerder de arbeidsmarktaantekening ‘arbeid is toegestaan’ in het paspoort van eiser moet plaatsen totdat hij opnieuw op het bezwaar heeft beslist.

12. De voorzieningenrechter veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten voor het verzoek om een voorlopige voorziening. Deze kosten stelt de voorzieningenrecht op grond van het Bpb voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 525,- (1 punt voor het verzoekschrift, met een waarde per punt van € 525,- en een wegingsfactor 1). Voor het verschijnen ter zitting heeft de rechtbank al een vergoeding toegekend. Verweerder dient verder het betaalde griffierecht te vergoeden.